ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ –
“Την άνοιξη του 1969, λόγω της εφεύρεσης ενός νέου φαρμάκου, μια ομάδα ασθενών με διαταραχές ύπνου ξύπνησαν, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς ξανακοιμήθηκαν αμέσως μετά. Αυτό το ξύπνημα ήταν μόνο για την τελική απογοήτευση. Κινεζική γνώση Μετά την εμπειρία του τελευταίος σπασμός του Μεγάλου Αφύπνισης το 1989, τα μόρια ξανακοιμήθηκαν.”
Αυτό έγραψε η Γιαν Γκέλινγκ, Κινεζοαμερικανίδα συγγραφέας και σεναριογράφος ταινιών, στο πρώτο της απαγορευμένο βιβλίο “Μιλάτι” που ήταν εντελώς απαλλαγμένο από τη λογοκρισία από την ΚΚΚ αναφέρθηκε ένα επεισόδιο.
Ο Yan Geling, ο οποίος έχει συνεργαστεί με γνωστούς σκηνοθέτες όπως οι Zhang Yimou, Feng Xiaogang και Ang Lee, και είναι συγγραφέας βιβλίων με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όπως “How to Know a Chinese Criminal”, “Youth” και “Girls Το “Little Fishing” και έχει κερδίσει πολλά βραβεία σε όλο τον κόσμο, επικρίθηκε επειδή έγραψε ένα άρθρο που επέκρινε το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα για την απόκρυψη της επιδημίας. , υποστήριξε τις αλυσοδεμένες γυναίκες και εξέφρασε ωμά την οργή σε όσους ήταν στην εξουσία, αλλά μπλοκαρίστηκε εντελώς από τον μηχανισμό λογοκρισίας του ΚΚΚ.Ακόμα και το όνομά της έγινε μια ευαίσθητη λέξη στο κινεζικό Διαδίκτυο για ένα διάστημα.
Φωτογραφία αρχείου: Κινεζοαμερικανός συγγραφέας και σεναριογράφος ταινιών Yan Geling
Φωτογραφία αρχείου: Κινεζοαμερικανός συγγραφέας και σεναριογράφος ταινιών Yan Geling
“Milati” – μια ελεγεία για τη δεκαετία του 1980.
Η Yan Geling, που ζούσε στη Γερμανία, αποφάσισε να δημιουργήσει τον δικό της εκδοτικό οίκο και το πρώτο της μυθιστόρημα “Milati”, το οποίο γράφτηκε σε ένα εντελώς ελεύθερο περιβάλλον, άντλησε έμπνευση από την πολιτιστική επανάσταση , οι πολεμικές τέχνες Αγώνες, διανοούμενοι νέοι που στάλθηκαν στα βουνά και την ύπαιθρο, επέστρεψαν σε πόλεις, στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας και σοβαρές καταστολές κράτησαν μέχρι τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν το 1989, με θέμα την «ξύπνιση» και την «απογοήτευση» των διανοουμένων της Κίνας στη δεκαετία του 1980. Σε μια αποκλειστική συνέντευξη στην «In-depth Perspective» της Φωνής της Αμερικής, η Yan Geling είπε ότι το βιβλίο «Milati» είναι η ελεγεία της στη δεκαετία του 1980. Είπε: “Αυτό που βίωσαν οι μεγαλύτεροι μας κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης είναι αυτό που βιώνει τώρα η γενιά των διανοουμένων μας. Η μοίρα των Κινέζων διανοουμένων συνεχίζει να επαναλαμβάνεται και οι λόγοι πίσω από αυτό αξίζει να συλλογιστούν.” Γιαν Γκέλινγκ περιέγραψε τις εμπειρίες της γενιάς του πατέρα της τη δεκαετία του 1980.
Η προσωπική της εμπειρία αναδιοργανώθηκε και μυθιστορηματοποιήθηκε, σε συνδυασμό με όσα είδε και άκουσε τη δεκαετία του 1980. Ως πρωτότυπο της ιστορίας “Μιλάτι”, αφηγείται την ιστορία της αγάπης, της επιθυμίας για ελευθερία και της αγάπης δύο γενεών των διανοουμένων μετά την καταστροφή της Πολιτιστικής Επανάστασης.καθώς και σκέψεις και αγώνες για τη λογοτεχνική και καλλιτεχνική δημιουργία. Η Yan Geling είπε ότι η πρωταγωνίστρια Milady μεταμορφώθηκε από χορεύτρια σε πολιτιστικό θίασο σε νεαρή συγγραφέα, όπως ακριβώς έκανε και χρησιμοποίησε τη Milady ως ζευγάρι μάτια και ως ένδειξη στο βιβλίο για να συνδέσει όλες τις πιθανές ιστορίες που συνέβησαν τη δεκαετία του 1980. Αν και αυτά τα γεγονότα του παρελθόντος στην Κίνα μπορεί να φαίνονται παράλογα, είναι τόσο αληθινά όσο σουρεαλιστικές ελαιογραφίες και είναι συναρπαστικά. Ο ποιητής Yang Lian σχολίασε για το βιβλίο “Milati”: “Αν καταλαβαίνεις το βιβλίο του Yan Geling, θα καταλάβεις τη σύγχρονη Κίνα.”
Γράφοντας ιστορία με λογοτεχνία
Όταν ρωτήθηκε ποια είναι η μεγαλύτερη σημασία της συγγραφής του μυθιστορήματος «Μιλάτι»; Η Yan Geling είπε ότι ελπίζει να χρησιμοποιήσει τη λογοτεχνία και την τέχνη για να γράψει ιστορία για το κινεζικό έθνος. Είπε: Μερικοί άνθρωποι, για κάποιο απώτερο σκοπό, θέλουν το έθνος μας να ξεχάσει ιστορικά γεγονότα όπως η Πολιτιστική Επανάσταση και η Τέταρτη Ιουνίου, αλλά αν τα ξεχάσουμε αυτά, το κινεζικό έθνος μας δεν θα είναι το κινεζικό έθνος. Σκεφτόμουν, γιατί είμαστε τόσο ξεχασιάρηδες οι Κινέζοι; Μπορεί η μνήμη σου να είναι τόσο κακή; Όλα τα βάσανα που έχουμε βιώσει, αν δεν μας θυμούνται ή δεν μας αναλογίζονται, θα βιώσουμε τέτοια ταλαιπωρία επανειλημμένα, και αυτό αποδεικνύεται στην πραγματικότητα. Έχει ειπωθεί από το “A Fang Gong Fu” του Du Mu: “Οι άνθρωποι του Qin δεν είχαν χρόνο να θρηνήσουν τον εαυτό τους, και οι μεταγενέστερες γενιές τους θρήνησαν, και οι μελλοντικές γενιές τους θρήνησαν χωρίς να το προσέξουν.” Δηλαδή, ποτέ δεν έχετε καιρός να θρηνήσεις τον εαυτό σου, και είσαι πολύ απασχολημένος για να το φροντίσεις. Αν θυμηθούμε αυτά τα πράγματα, κάθε γενιά δεν θα έχει «χρόνο να θρηνήσει για τον εαυτό της», αφήνοντας την επόμενη γενιά να «λυπηθεί για την ατυχία της». η επανάληψη αυτού του είδους τραγωδίας είναι πολύ λυπηρή.
Ο Yan Geling πιστεύει ότι ως δημιουργός, θα πρέπει να χρησιμοποιεί τα έργα του για να παρακινεί τους ανθρώπους να προβληματιστούν για την ιστορία. Είπε: «Αν ακόμη και εμείς οι συγγραφείς δεν έχουμε τέτοια πρωτοβουλία και συνείδηση να γράψουμε λίγη ιστορία για το έθνος μας, τότε δεν θα μπορέσουμε να αναλογιστούμε τις δυσκολίες και τα βάσανα που βιώσαμε. Αντίθετα, επειδή η καλλιτεχνική εικόνα της λογοτεχνίας μπορεί να είναι πολύ ζωντανό, ο καθένας μπορεί να μπορεί να συνειδητοποιήσει λίγο τον εαυτό του, τη δική του εμπειρία και τη δική του τραγωδία μέσα από αυτήν την καλλιτεχνική εικόνα. Ένα σχολικό βιβλίο ιστορίας μπορεί να είναι πολύ άκαμπτο και πηγαίνει πολύ κατευθείαν στο θέμα, αλλά ως μυθιστόρημα , ως λογοτεχνικό έργο, είναι πολύ εύκολο να χρησιμοποιηθεί η ζωντάνια του για να κάνει τους ανθρώπους να προβληματιστούν και να σκεφτούν γιατί συνέβησαν όλες αυτές οι εμπειρίες των χαρακτήρων. Συνέβη; Δεν μπορούμε ποτέ να σταματήσουμε να ψάχνουμε τον λόγο.” Γράφοντας για την ταλαιπωρία με παραλογισμό, ο ίδιος ο
Yan
Geling έγραψε στο βιβλίο “Milati”: “Ένα έθνος που στερείται την κατανόηση του παραλογισμού και της έλλειψης επίγνωσης της ειρωνείας είναι το αποτέλεσμα της αδύναμης σκέψης και της αδύναμης σκέψης. Ένα έθνος με ανεπαρκή αυτοπεποίθηση.” Ο Γιαν Γκέλινγκ είπε στη VOA ότι τα διάφορα Τα βάσανα και οι παραλογισμοί που έχουν βιώσει οι Κινέζοι κατά τη διάρκεια της επιδημίας τα τελευταία τρία χρόνια είναι τόσο σουρεαλιστικά και μαγικά! «Αισθάνομαι ότι δεν μπορώ πλέον να εκφράσω τον θυμό και τη λύπη μου, γιατί αυτά τα πράγματα στην Κίνα σήμερα έχουν ξεπεράσει αυτά που μπορούν να καταλάβουν οι απλοί άνθρωποι, η κοινή λογική και η κοινή λογική. Βλέπετε, ένας ηγέτης λείπει σήμερα, λείπει το τάδε Πώς θα μπορούσε αυτό να είναι κάτι που θα το ζούσε μια κανονική κοινωνία και μια κανονική χώρα;»
Ο Yan Geling είπε: “Όσο μεγαλώνω, τόσο λιγότερο μου αρέσει να κατηγορώ σοβαρά ή να γράφω πολύ σοβαρά, επειδή έχω δει πάρα πολλά. Νομίζω ότι το πιο ισχυρό έθνος μπορεί να αντέξει τον αυτοσαρκασμό. Ως μέλος του έθνους, είμαι νιώθω ότι είναι σημάδι αυτοπεποίθησης και δύναμης να γελάω με τον εαυτό μου και το έθνος μου. δεν είναι πλέον αρκετό, γιατί δεν είναι πια ένα πρόβλημα που μπορεί να λυθεί με αγάπη, μίσος και θυμό. Έχει πλέον ξεπεράσει κατά πολύ τα αρχικά συναισθήματα αγάπης, μίσους και θυμού. Έχει γίνει ένα είδος παραλογισμού, ειδικά σε τα τελευταία τρία χρόνια. Όλα τα είδη… όλα τα βάσανα που έχει υποστεί ο κινεζικός λαός με κάνουν να νιώθω ότι υπάρχει μια αίσθηση παραλογισμού μέσα του. χρόνια, νομίζω ότι μπορεί να μην έχω μεγαλώσει. Νομίζω ότι μεγάλωσα. Αυτό το είδος ανάπτυξης είναι το αποτέλεσμα των τριών χρόνων της καταστροφής της επιδημίας που έχει βιώσει όλος ο κόσμος και οι Κινέζοι. ένα είδος ανάπτυξης που έχει αιχμαλωτίσει την πόλη, τη χώρα και την μπάλα. Ήταν ένα είδος παραλογισμού που κατάλαβα μόνο αφού ανέτρεψε τη γη.” Yan Geling
, η “Rakshasa Sea City” της οποίας η ομορφιά και η ασχήμια αντιστρέφονται
, πιστεύει ότι αυτός ο παραλογισμός στη σημερινή κινεζική κοινωνία είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο το πρόσφατο τραγούδι του Daolang “Rakshasa Sea City” μπορεί να πυροδοτήσει Ο κύριος λόγος για την τεράστια απήχηση. Γιατί ο Daolang χρησιμοποιεί επίσης σατιρικούς στίχους για να τραγουδήσει και να φωνάξει την παράλογη πραγματικότητα του «η ασχήμια θεωρείται όμορφη» στην κινεζική κοινωνία. Ο Yan Geling ανέφερε επίσης δύο παραδείγματα για να καταδείξει αυτήν την «αντιστροφή ομορφιάς και ασχήμιας» στη σημερινή κινεζική κοινωνία. Είπε ότι μια φορά σε ένα πάρτι υπογραφής βιβλίων, μια νεαρή γυναίκα ήρθε κοντά της και της ζήτησε να υπογράψει ένα βιβλίο. Ήθελε επίσης ο Yan Geling να προσθέσει άλλες τέσσερις λέξεις, “προαγωγή βήμα προς βήμα.” Ο Yan Geling τη ρώτησε γιατί; Η κυρία είπε αυτονόητα ότι όταν έγινα δημόσιος υπάλληλος ήθελα «βήμα-βήμα να προαχθούν». Ο Yan Geling επέστρεψε το βιβλίο στην κυρία και της είπε: «Υπηρέτησε τους ανθρώπους καλά!»
Ο Yan Geling ανέφερε επίσης ένα άλλο παράδειγμα. Ένα κορίτσι έκλαψε και ρώτησε τον πατέρα της γιατί δεν πήγε να σπουδάσει στο εξωτερικό επειδή δεν είχε χρήματα. Διεφθαρμένη αξιωματούχοι. Η Yan Geling αισθάνθηκε συντετριμμένη από τη γυμνή “ασχήμια ως ομορφιά” στην κινεζική κοινωνία. Είπε ότι από τόσο νεαρό μυαλό, όταν ήταν 17 ή 18 ετών, ένιωθε ότι προτιμούσε να είναι μια διεφθαρμένη αξιωματούχος παρά μια φτωχή, ηθική, και ηθικό πρόσωπο.Άνθρωπος γεμάτος αρετή.
Ο Yan Geling παρουσίασε ένα μαρτύριο ψυχής σε όλους τους Κινέζους μπροστά στην κάμερα: “Πιστεύετε ότι η αρετή μπορεί να φαγωθεί; Μπορεί να ξοδευτεί; Εάν αυτοί οι δύο στόχοι δεν μπορούν να επιτευχθούν, δεν μπορεί ούτε να φαγωθεί ούτε να καταναλωθεί, ούτε μπορεί Αν δεν υπάρχει πραγματικό όφελος, τότε αυτή η αρετή είναι άχρηστη και είναι σκουπίδια. Αλλά αν κάθε Κινέζος αντιμετωπίζει την αρετή ως σκουπίδι και γίνουμε ένα τέτοιο έθνος, τότε πιστεύεις ότι μπορούμε να είμαστε ακόμα καλοί;”
Φωτογραφία αρχείου: Κινεζοαμερικανός συγγραφέας και σεναριογράφος ταινιών Yan Geling
Φωτογραφία αρχείου: Κινεζοαμερικανός συγγραφέας και σεναριογράφος ταινιών Yan Geling
Όπου μπορεί να ειπωθεί η αλήθεια, είναι η Κίνα.
Η Yan Geling παραδέχτηκε σε μια αποκλειστική συνέντευξη ότι κάποτε έπασχε από κατάθλιψη. Ο γιατρός της είπε ότι αν έπαιρνε φάρμακα, μπορεί να χάσει τη δημιουργική της ικανότητα, αλλά είπε ότι πρώτα ήθελε να γίνει ένας κανονικός άνθρωπος. Ακριβώς όπως όταν έφυγε από την Κίνα μετά το περιστατικό της 4ης Ιουνίου το 1989, έπρεπε πρώτα να είναι ελεύθερη και να μπορεί να πει την αλήθεια.
Η Yan Geling εξέφρασε επίσης τα συναισθήματά της μέσα από τα λόγια του πατέρα της ηρωίδας Mi Xiao μετά την αποχώρησή της από την Κίνα: “Όπου υπάρχει αληθινή τέχνη, υπάρχει Κίνα.” Αυτό απηχεί τα λόγια του αείμνηστου ιστορικού Yu Yingshi. Έχω πει: “Όπου κι αν είμαι , υπάρχει η Κίνα».
Ο Yan Geling είπε: “Αυτή είναι μια σχέση αίματος. Νομίζω ότι η Κίνα είναι η έννοια της πατρίδας. Δεν μπορείς να πεις ότι επειδή δεν είσαι σε αυτή τη χώρα, αυτή η πατρίδα δεν ανήκει σε εμένα, οπότε είμαι πολύ σίγουρος ότι ως όσο μπορώ Το γράψιμο στα κινέζικα μου επιτρέπει να πω την ιστορία μου για την Κίνα σε αναγνώστες σε όλο τον κόσμο. Αυτή η πατρίδα με ακολουθεί και μπορεί να παρασύρεται μαζί μου, γιατί αυτή η πατρίδα είναι μια πολιτιστική πατρίδα. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, είναι του Cao Xueqin. , ανήκει στο Tang Xianzu και ανήκει στο Guan Hanqing. Είναι η πατρίδα που μου πέρασαν.” “Μπορείς να με πάρεις από την Κίνα, αλλά δεν μπορείς να πάρεις την Κίνα από μέσα μου.” (Μπορείς να με βγάλεις έξω της Κίνας, αλλά δεν μπορείς να πάρεις την Κίνα από μέσα μου.”) Δεν μπορείς να πάρεις την Κίνα από την καρδιά μου.) Ο Γιαν Γκέλινγκ τόνισε επανειλημμένα αυτή τη φράση στα αγγλικά και στα κινέζικα κατά τη διάρκεια της αποκλειστικής μας συνέντευξης μαζί της.
Αν και η ραχοκοκαλιά των διανοουμένων
βρίσκεται σε μια ξένη χώρα, μπορεί να μην είναι σε θέση να επιστρέψουν στην Κίνα βραχυπρόθεσμα. Ο Yan Geling έχει ερωτήσεις σχετικά με εκείνους τους διανοούμενους που είναι ακόμα στην Κίνα και είναι τόσο ειλικρινείς όσο αυτή, όπως η Xu Zhangrun , Geng Xiaonan, δημοσιογράφος Gao Yu, και συγγραφέας Zhang Yi He, Fang Fang και άλλοι εξέφρασαν τον σεβασμό τους. «Νομίζω ότι είναι πιο γενναίοι από εμένα, γιατί τελικά δεν κινδυνεύω να υποβληθώ σε συνοριακό έλεγχο, να κληθώ ή να κρατηθώ προσωπικά, αλλά ζουν σε ένα μέρος όπου τέτοιες απειλές είναι πολύ κοντά. Νομίζω ότι είναι πραγματικά πολεμιστές, νιώθω ότι μαθαίνω από αυτούς», είπε ο Γιαν Γκέλινγκ.
Με ρώτησαν αν οι συγγραφείς στην Κίνα έχουν ακόμα χώρο να δημιουργήσουν υπό την εντατική καταστολή του λόγου και τον ιδεολογικό έλεγχο από την κυβέρνηση Σι Τζινπίνγκ. Οι διανοούμενοι έχουν ακόμα τη ραχοκοκαλιά και την ευθύνη; Ή μπορούμε μόνο να αναγκαστούμε να γίνουμε «κοιμισμένος» όπως αυτό που γράφει το βιβλίο «Μιλάτι»; Ο Yan Geling είπε: “Νομίζω ότι είναι επίσης πολύ πιεσμένοι. Πώς μπορούν να γράφουν ώστε να μπορούν να δημοσιεύουν τα έργα τους με λιγότερο διαστρεβλωμένο και λιγότερο εξευτελιστικό τρόπο; Δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα καλύτερα ταλέντα και τη μεγαλύτερη ευφυΐα τους. Πώς να γράφουν αυτά λειτουργούν καλά, αλλά το να ξοδεύεις χρόνο στο πώς να γράφεις σκοτεινά, να γράφεις ομαλά και να περνάς το τεστ, κάτι που είναι πολύ λυπηρό. Αλλά από την άλλη, νομίζω ότι το να προσποιείσαι ότι κοιμάσαι είναι επίσης ένας τρόπος επιβίωσης, σωστά; Είναι ένας Αυτός είναι ένας τρόπος επιβίωσης και επιβίωσης. Δεν νομίζω ότι έχουμε κανένα δικαίωμα να επικρίνουμε ένα άτομο που θέλει να ζήσει, αλλά ελπίζω ότι αν κάθε Κινέζος συγγραφέας μπορεί να έχει κάποιον σαν τον Τζενγκ Σιαονάν, τον Γκάο Γιου, τον Φανγκ Φανγκ Αν έχεις το θάρρος να πεις κάτι που πραγματικά θέλεις να πεις, νομίζω ότι αυτό θα βοηθήσει πολύ στο κινεζικό έθνος και τη λογοτεχνία του έθνους μας.” Πρόκληση θεατρικών παραστάσεων και ταινιών Η Yan Geling είπε ότι αν και το τρέχον εισόδημά της έχει μειωθεί, η ζωή της είναι
ακόμα
Εκτός από το ότι θα συνεχίσει να γράφει στα κινέζικα και τα αγγλικά στο μέλλον, το “New Song Media” που ίδρυσε η ίδια και ο σύζυγός της θα δημοσιεύει επίσης έργα άλλων Κινέζων συγγραφέων. Σκοπεύει επίσης να γράψει θεατρικά έργα και σχεδιάζει να κινηματογραφήσει τον εαυτό της, δήλωσε η Yan Geling ότι μπορεί να παρέχει το σενάριο δωρεάν.Υπάρχουν ήδη κάποιοι σκηνοθέτες που είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν, οπότε περιμένουμε με ανυπομονησία.
Το παραπάνω είναι μια σύνοψη κειμένου της συνέντευξης μεταξύ της Φωνής της Αμερικής και του Yan Geling. Για το πλήρες βίντεο της συνέντευξης, ανατρέξτε στο “In-depth Perspective” Συνέντευξη με τον Yan Geling: The Awakening and Disillusionment of Chinese Intellectuals.
